Witamina C, znana również jako kwas askorbinowy lub E300, jest nam głównie kojarzona z naturalnymi środkami leczniczymi na przeziębienie i grypę. Niemniej jednak, jej wartość zdrowotna jest o wiele szersza – poprawia kondycję skóry, łagodzi symptomy alergii, wzmacnia kości i naczynia krwionośne, a także chroni przed chorobami psychicznymi i rakiem. Najbogatszym źródłem witaminy C są owoce i warzywa, dlatego warto wzbogacić codzienną dietę o różnorodność kolorów, takich jak papryka, truskawki, pomarańcze, pomidory, kalarepa, mango, papaja i wiele innych.
Jako organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi polihydroksylowych, witamina C jest nie tylko niezbędna do naszego życia i dostarczana przez pożywienie, ale również stosowana jako przeciwutleniacz (E300) w przemyśle spożywczym.
Owoce i warzywa są najbogatszym źródłem witaminy C. Produkty zwierzęce zawierają jej jedynie śladowe ilości (np. mleko krowie ma zaledwie niecałe 2mg / 100g). Co interesujące, najwięcej tej substancji można znaleźć w owocach dzikiej róży (aż do 1800 mg / 100 g), rokitniku (do 1000 mg / 100 g) i żółtej papryce (294 mg / 100 g). Inne cenne źródła to czarna porzeczka, natka pietruszki, czerwona papryka, gotowany jarmuż, chrzan, gotowana brukselka, kiwi, papaja, kalafior, szpinak, kalarepa, truskawki, cytryna i pomarańcza. Dla utrzymania prawidłowego poziomu witaminy C w diecie warto również regularnie sięgać po gotowane brokuły, mango, grejpfruty, mandarynki, pomidory i gotowaną białą kapustę. Zapotrzebowanie na witaminę C zależy od wieku – dzieci do szóstego roku życia potrzebują dawkę 50 mg na dobę, dziewięciolatki powinny otrzymywać 60 mg tej substancji. Zasoby dla dorosłych kobiet i mężczyzn wynoszą 70 mg dziennie, przy czym kobiety w ciąży i karmiące powinny spożywać od 80 do 100 mg witaminy C dziennie.
Chemicy określają witaminę C jako kwas alfa-askorbinowy i przedstawiają ją wzorem C6H8O6. Udowodniono naukowo, że jej skuteczność zależy od budowy przestrzennej. Forma „D” jest biologicznie nieaktywna, w przeciwieństwie do formy „L”. Z punktu widzenia fizycznego, witamina C występuje jako biały proszek o kwasowym smaku. Rozpuszcza się łatwo w wodzie i roztworach alkoholu metylowego i etylowego, ale tłuszcze jej nie rozpuszczają. W stanie roztworu witamina C staje się szczególnie wrażliwa na wysoką temperaturę. Suszenie, sól, benzoesan sodu, kwas salicylowy, aspiryna, sulfonamidy i promieniowanie UV mają destrukcyjny wpływ na nią.
Witamina C jest niewątpliwie „królową” kosmetyków. Podobnie jak witamina E, jest nazywana „witaminą młodości”, dzięki swojej zdolności do zapewnienia efektu zdrowo wyglądającej, gładkiej i jędrnej skóry. Warto pamiętać, że skuteczne produkty do pielęgnacji ciała powinny zawierać lewoskrętną formę witaminy C (kwas L-(+) askorbinowy).
Kosmetyki wysokiej jakości z odpowiednio wysokim stężeniem tej substancji zwalczają wolne rodniki, negatywne skutki promieniowania UV, stymulują syntezę kolagenu i kwasu hialuronowego, zmniejszają zaczerwienienie skóry, rozjaśniają przebarwienia, delikatnie złuszczają martwy naskórek, wzmacniają barierę lipidową skóry, zmniejszają rozstępy i redukują nadmierną produkcję łoju.
Preparaty zawierające witaminę C powinny być stosowane regularnie jako element codziennej pielęgnacji skóry, mający na celu spowolnienie procesów jej starzenia oraz ochronę przed promieniowaniem UVA i UVB. Jeżeli nasza cera jest pozbawiona jędrności i blasku, pojawiają się na niej pierwsze zmarszczki i przebarwienia, dobrym rozwiązaniem będą domowe lub gabinetowe zabiegi z użyciem witaminy C. Należy jednak zwrócić uwagę na stężenie tej substancji zawarte w kremie lub serum. Stwierdzono, że największa jej aktywność występuje przy stężeniu 15% – powinniśmy więc uważnie czytać etykiety kosmetyków, aby wybrać te o najskuteczniejszym działaniu.